Albert Vataj

Para pak ditësh vdiq filozofi Eric Hobsbawm e shumica e gazetave shqiptare theksuen faktin që ka qenë deri në fund të jetës marksist; ky nënvizim u ba pa vetëdijen e qartë se të qenit marksist i Hobsbawm-it nuk kishte asgja të përbashkët me kuptimin që ai term ka pasë tek ne. Shqipnia pati fatin e mjerë me pasë nji surrogato komunizmit pa baza të mirëfillta marksiste. Enver Hoxha vetë nuk njihte dhe nuk zotnonte asgja prej filozofisë së Marksit. E gjithë shujta (ushqimi) e zhganit të tij vinte prej do përkthimeve të këqija prej rusishtes ku terminologjia hegeliane e Marksit ishte kthye në nji rebus të pakuptueshëm. Baza teorike e ideologjisë së Enver Hoxhës ishte dogmatizmi engelsian, Lenini e Stalini, këta të fundit, të mjerë si mendimtarë, por të zot si xhelatë. Në fakt për atë plan që kishte në mend me vue në jetë Enver Hoxha nuk kishte aspak nevojë për mendimtarë, atij i mjaftonin metodat kriminale që ishin zbatue me sukses në Rusinë sovjetike qysh prej vitit 1917

Lexova dje në MAPO një polemikë të Astrit Canit, që më referohet drejtpërdrejt me emër (“Gegënishtja dhe gjuha shtetërore e Ardian Vehbiut”), por pa e përligjur dot këtë retorikë të bujshme në tekst. Përshtypja ime është se kjo polemikë vijon një debat të paradokohshëm, në blogun “Peizazhe të fjalës”, në të cilin z. Cani u pozicionua ngjashëm me sa më lart. Megjithatë, ndërhyrja e tij e tanishme nuk i referohet gjë haptazi as shkrimit tim në “Peizazhet”, as ndonjë shkrimi tjetër publicistik, as dy librave të mi për çështjet në fjalë – “Shqipja totalitare” dhe “Fraktalet e shqipes”, në të cilat unë e kam nyjëtuar me hollësi qëndrimin tim ndaj shqipes së njësuar, standardit, normës, varianteve letrare, dialekteve dhe orvatjeve për rishikim të statusit që ka sot shqipja e 1972-shit. Do të ishte mirë që, në këtë polemikë, z. Cani të citonte me saktësi ato pasazhe të miat, me të cilat polemizon; sikurse e kërkojnë edhe normat më elementare të debatit. Duke e shpërfillur kë

Gjokë Vata Gazeta ‘Mapo’ në numrin e saj të datës 28 shtator 2012 botoi nji artikull të z. Ardian Vebiu me titullin: Shqip flasim e s’merremi vesh. Së pari due t’i them artikullshkruesit në fjalë: Shqipja nuk ashtë fajtore për mosmarrveshjen e atyne shqiptarve që përpiqen me e shëndrrue të vërteten në të kundërten e saj. Ata që e angazhojnë vehten në këtë rol i shkaktojnë nji dam të jashtzakonshëm prestigjit të intelektit, prandej para nji pohimit a mohimit na duhet me kujtue thanjën e urtë të lirikut tonë të madh Lasgush Poradecit: “Duhet ta kemi frikë historinë.” Kushdo sulmon nji dialekt të popullit të tij apor edhe të çdo populli, edhe sikur ai dialekt të ketë sadopak vlera gjuhsore jepet pas nji përpjekje të turpshme që synon me fye të gjithë ata që e flasin, ndaj kjo përpjekje i ngjet nji bombe e cila plasë në duert e atij që don me ua hedhë të tjerëve. Z.Vebiu në vargun e gjatë të shkrimeve antigegnisht ka ardhë vazhdimisht tue e rritë arsenalin e ofendimeve, thue se

Akademia suedeze shpalli çmimin e katërt Nobel të këtij viti: atë e merr autori kinez Mo Yan. Komiteti përgjegjës për çmimin e argumentoi vendimin, se autori ndërthur me "realizëm aluçinant" përrallat popullore, historinë dhe të tashmen. Mo Yan është "një përzierje mes Faulkner, Charles Dickens dhe Rabelais". Ai përshkruan një botë fshati në një pjesë pjesë të Kinës, që për pjesën më të madhe të të tjerëve është e huaj. Mo Yan konsiderohet si një nga autorët më të rëndësishëm dhe të sukesshëm të Kinës, si në Perëndim ashtu edhe në vendlindje, ku deri tani për nëntë romanet dhe mbi 70 tregimet e botuara ka fituar thuajse çdo çmim për letërsinë. Në veprat e tij ai u referohet shpesh përjetimeve nga fëmijëria dhe rinia. Në gjermanisht nga Mo Yan janë botuar ndër të tjera "Fusha e kuqe e grurit", "Revolta e hudhrës" etj. Libri "Fusha e kuqe e grurit" në vitin 1986 i siguroi njohje mbarëbotërore, pasi filmi bazuar mbi rom

Flet për “Koha Tjetër” këngëtari ikonë i skenës shqiptare Në kuadër të 100-vjetorit të Pavarësisë, shumë artistë janë angazhuar në projekte të ndryshme që do të organizohen për këtë eveniment. Po Frederikun ku do ta shohim pjesëmarrës? Edhe unë si pjesë e molekulës së shqiptarisë në këtë 100-vjetor sigurisht që kam kërkesa ndaj vetes dhe të tjerë ndaj meje. Kam disa oferta dhe oferta e parë më ka ardhur për të qenë pjesëmarrës në Festivalin e Këngës Popullore Qytetare që do të organizojë Radio Televizioni Shqiptar. Jemi zgjedhur 10 këngëtarë, ku secili do të këndojë një këngë të traditës, një këngë të re. Ky festival do të zhvillohet në datat 4, 5 dhe 6 tetor. Ndërkaq, me TV Klanin do të organizoj spektaklin me këngët e 100 viteve të fundit, nga të gjitha lamat e këngës, popullore, qytetare, muzikë të lehtë, muzikë filmash, këngët hite të autoreve të mëdhenj. Ndërkohë, jam duke përgatitur edhe vëllimin e dytë me poezi timin ku do të ketë edhe një biografi personale të