Albert Vataj

Frikët e mjeshtrit të frikësKadare takohet me presidentin izraelit Ndër tre më të mirët në BallkanU shfarosën nga vullkanet? Italiani Camillo Libardi vjen në shqip me kujtimet e tij për mbretin e shqiptarëve, Ahmet Zogun. ‘Si u bë Mbret i Shqipërisë Ahmet Zogu’, botuar nga shtëpia botuese ‘Naimi’, sjell të dhëna interesante për kohën e mbretit Zog. “Pas Luftës së Dytë Botërore, Italia trashëgoi nga Austro-Hungaria protektoratin mbi katolikët shqiptarë. Ahmet Zogu, pasi tradhtoi Serbinë, u hodh në krahët e Duçes tonë e, kështu, italianët vërshuan në Shqipëri dhe u gjendën përballë një qeverie dhe një populli që nuk e njihnin. Zoti Armando Armeo, konsull i Italisë në Shkodër, shprehu dëshirën që të bëja një përshkrim, në mënyrë që të merrte vesh se në ç’ujëra do të notonte. E paraqita dhe është ky, me përjashtim të përfundimit. Nuk pretendoj që të lavdërohet nga askush, vetëm të njihet e vërteta…”. Kështu shkruan Camillo Libardi në librin “Si u bë Mbret i Shqipërisë Ahmet Zo

Janë një prej popujve më enigmatikë të historisë sonë. Gjuha e tyre dhe origjina e tyre mbeten edhe sot, një rebus i padeshifrueshëm. U shfaqën në brigjet tokësore pothuajse 3 mijë vite më parë. Po nga vinin? Dhe mbi të gjitha, si u zhdukën etruskët, qytetërimi më i lashtë i Italisë? Ndërkohë dokumentar italian i grupit “ECLISSIA”, il viaggio nel mistero” hedh hipotezën se ndoshta gjuha shqipe mund të deshifrojë gjuhën etruske. Një hipotezë e re mund të hapë sot një të çarë në misterin e tyre të lashtë dhe të padepërtueshëm. Një e çarë e thellë tridhjetë metra, në thellësi të asaj toke që etruskët e konsideronin të shenjtë. Bëhet fjalë për të famshmet “rrugë minerare” ciklopike të tyre, gërmime shumë të thellë të fshehur në vegjetim dhe të gërmuar vetëm me ndihmën e daltave dhe çekiçëve të vegjël. Studimi i rrugëve minerare nxjerr megjithatë në pah pikëpyetje trazuese: Për çfarë mund të shërbenin këto vepra kolosale? Përse çdo rrugë minerare kalon për një nekropol? Përse nga muret

Shqipëria i ka të paktë talente si “Artisti i Merituar”, Bujar Kapexhiu. Talenti, pasioni dhe puna, e kanë bërë të jetë një ndër artistët më të spikatur në skenat dhe prapaskenat e artit në vendin tonë.”, pjesëmarrjen në Festivalin e 11-të dhe persekutimin, që mori mbi shpatulla, lidhjet e tij me karikaturën dhe raportet me politikanët,   para dhe pas ’90, që kanë qenë në fokus të penës së tij, si dhe një anë të panjohur, atë të poezisë. “Jam i vetmi sot, që merrem me karikaturën politike! Karikatura të politikanëve të ndryshëm, të secilës parti, janë çdo ditë në majën e penës sime. Të them të drejtën, kështu erdhi, ndoshta duke menduar si qytetar, me karikaturën politike doja të jepja një mesazh personal. Çdo ditë, dita e punës nis me marrjen e 5-6 gazeta, të cilat i lexoj dhe nxjerr prej tyre problemin kryesor të ditës”, - shprehet Kapexhiu. Më poshtë gjatë intervistës do të lexoni, të pathënat mbi jetën e tij, propozimin mbi rikthimin e tij në teatër, si dhe projektet, që nuk i