Albert Vataj

Nga Albert Vataj Ai lindi më 26 shkurt të vitit 1802, plot 210 vjet nga tash. Franca priste atë që do të prekte zenitin si poet, dramaturg, novelist, eseist, artist vizual, burrë shteti, Viktor Hygoin. Dashtazi, aktivistin e zellshëm të të drejtave dhe lirive të njeriut. Përpos të gjithash ishte ati i romantizmit, si dhe një figurë dominuese në letërsinë franceze të shekullit XIX. Ishte dhe mbeti një shëmbëllesë e një penelate tragjike me sharm humaniteti. Në galerinë e veprës, përcjellim kjartësisht si figurë qendrore njeriun e mitizuar në Sizif. Ngarëndja për të rrëmuar mes rrënojave të kohës, e për të ç’burgosur së andejmi gologotën e mundimshme të njeriut që gjen tek sekush vetveten, e beh atë gjithnjë mes rrëfimtarëve ngadhnjyes. Tipat, karakteret, figura, episode, etapat, datimet dhe rëndiet historike, janë jo vetëm lënda e parë e asaj përmendore shtatlartë, por edhe brumi i një doktrine që me romantizmin dhe me emrin e Viktor Hygoit, kërkuan dhe përftuan përjetësinë.

Nga Albert Vataj Të gjitha bukuritë që përmbushën një vullnesë hyjnore të njeriut në bashkëjetesën e tij me vetveten dhe botën, nuk mund të zhbëheshin pa u ndeshur me qëndismat e jashtëzakonshme, me të cilat Stefan Cvajg thuri individualitete dhe karaktere që do të vezullonin nga kjo bërthamë shndritëse rrëfimtare. Në kërkim të botëve të trazuara që daltuan me kujdes memorien e qytetërimit dhe mprehën me zemëratën e zjarrtë të rrufeve majat e kumtit, ai ngulmoi dhe u mbars jo vetëm me një zell qëmtese, por edhe me tragjizmin që përndoqi jetën e gjithë atyre, zymti, e cila u bë ngasje e ditëpasditshme deri në fundin e mbram. Shtjella që nxori në krye këtë mjeshtër të fjalës, këtë gjeni të mëtimit, do të vinte e të përzihej dhe të mbruhej dalëngadalë duke u kthyer në një magmë. Zemërata për një luftë të padrejtë, persekucioni ndaj popullit hebre, lëngimi prej përgjegjësisë së fajit, ikja dhe pamundësia për të rifilluar, për të ridalë rishtas në arenë, thyerja e qiejve dhe krah

Nga Dr. Ilir Muharremi Arti i sotëm është jashtë mase i ndryshëm me synime tërësisht të çuditshme dhe këmbëngulje të rreptë për të shkëputur traditën. Megjithëse artistët e sotëm punojnë me gjithçka - që nga bojërat e vajit tradicional tek regjistrimet në video e deri tek kafshët e ngordhura. Një pjesë e mirë e artit modern e nxjerr artin nga galeritë dhe e vendos në hapësira që nuk kanë lidhje tradicionale me të. Artisti Ismet Jonuzi të premten mbrëma, në Galerinë e Arteve, prezantoi punën tashmë të njohur për opinionin e gjerë. Është skulptor i formuar dhe i nënshtrohet më shumë konceptualizmit duke prekur dhunën, egërsinë, forcën e brendshme të ndrydhur, dhe apelon për një liri artistike absolute. Koreografitë dhe antinomitë e tij janë ngjyrore me një konflikt tragjik të imazhit transcendental që përplasem dhe krijojnë një realitet herë ëndërror e delikat, herë përthyer nëpër ravijëzime metaforash të rrokshme, njëmendësime figurash e shëmbëllimesh që pranvendosën si nëp

  “Nëse shprehja e tij është më pak e ashpër, ekstremizmi i synimit të tij rivalizon vetë tezat e Mein Kampf" , shprehet Faye. Por le të lemë vetë Heidegger të flasë për veten, politikën dhe vetë filozofinë e tij: ”Vetëm atje ku lideri dhe drejtimi lidhen bashkë me njëri-tjetrin në një destin dhe luftojnë për të realizua një ide, vetëm atëherë do të ngrihet qëllimi i të vërtetës. Atëherë superioriteti shpirtëror dhe liria i përgjigjen në formën e një dedikimi të thellë të gjithë fuqive të njerëzve, të shtetit në formën e përgatitjes më të ashpër, si një angazhim i rrallë: Rezistencë, vetmi dhe dashuri. Ekzistenca dhe superioriteti i Fyhrerit zhytet poshtë në qenie, drejt shpirtit të popullit dhe kështu plekset me atë që në mënyrë autentike dhe në mënyrë pasiononte të dërgon drejt detyrës ”. Duke nënvizuar lidhjet në mes të politikave, të përshkruara këndshëm nga Heidegger, filozofisë së tij dhe duke shpjeguar edhe sesi ka arritur të shkojë atje ku ekspertët e t