Harresa dhe heshtja që rrethoi një pjesë të letërsisë sonë
Mark SIMONI Para njëzet vitesh udhëtova për në Agrixhento, në jug të Siçilisë, për të vizituar shtëpinë-muze të Luigji Pirandelos, (me varrin e poetit në oborrin përpara saj), dhe për të mësuar diçka rreth letërsisë së këtij autori të madh. Kjo rrugë më bëri të has në një libër shumë interesant, “Popolo, lingua e letteratura albanese”–Prof Papas Gaetano Petrota” botim i vitit 1932 në Palermo; një studim pothuaj shterrues i periudhës para viteve ’30 përsa i përket letërsisë shqipe, dokumentave gjuhësor të saj, letërsisë popullore dhe studiuesve te huaj që qenë marrë me të, letërsisë së kultivuar, shtypit periodik shqiptar (1848-1930), si dhe studimet shqiptare rreth gjuhës dhe dialekteve të shqipes, alfabetit, gramatikës, fjalorëve, etnografisë nga 32 studies e hulumtues të huaj. Diku qenë dhe disa shkrimtarë që më vonë as i kishte përmendur kush. Të lënë në harresë, të padëgjuar anjëherë, të rrethuar me heshtje. Kështu kishte ndodhur me një pjesë jo të vogël të historisë së l