Albert Vataj

Nga Albert Vataj Njeriu në labirintin e tij të pikëpyetjeve, të cilave, qaset t’u rrethvijë, me një vullnet dhe përgjegjësi personale, të mikluar nga të qenit i kultivuar, tashmë i lipset të kapërcejë gjithë mëdyshjet, për me përcaktu qartësisht misionin e tij. Njeriu si alternative kryesore ka zgjedhjen midis jetës dhe vdekjes. Njeriu është i lirë të bëjë këtë, por liria e tij është e kufizuar. Ekzistojnë një mori kushtesh që favorizojnë ose jo drejt prirjes për të zgjedhur, konstitucionin psikik, specifika e shoqërisë, në të cilën ai është pjesë dinamike si familja, mësuesit, miqtë, të cilët i takon dhe i zgjedh. Njeriut i lipset të zgjerojë kufijtë e lirisë, të forcojë rrethanat që e favorizojnë jetën dhe të kundërshtojë potencialisht dhe vijimisht gjithë komponentët që tentojnë të normëzojnë mozaikun. Jeta dhe vdekja nuk janë gjendje biologjike, por të qenies, të qëndrimit ndaj botës. Jetë në një farë mënyre do të thotë ndryshim i pandërprerë, rilindje dhe reinkarnim, m

Agim pluskues Plot ylber gusha e pulëbardhave. Andje e nur bubrron në shtratin e lumnisë Ky dekor Agu njom me vesë kashoren e drites Pa pra teposhtet nje hingellime e amël N’shelgjishte Ku hana ka shkun penelin. Trinitia e përjetimit Në okrën e grunajës Shakullohet turri i hireve adh Ku tharmet nji diell majahosh Tej shkumezimit kundues Ditën shoh tek shkrehet në orgjinë e shirave Zemëratës së reve Dufet qi sa vijnë e struken në zgavrat e horizontit Tinguj të ngathët kambane Zdirgjen nga lindja Tinguj të ngathët kambane Në buzë hetoj konturet e nji lutjeje Dremitem në krahnorin ku hepohet melankolia Në mish vjel frutin e mëkatit Me këttë gulc të rand   zvarrem Në gjuhën e hapsinës za të mufatun tundon S’ka paqe ndër ne Se s’ka prehje për   tërbimin ton Vjel pasionet e spazmit Përqafet me tansinë e gjithmonshmja Në gallop më zhbahet cikama e ikjes Kundërmimet e trubullta grryejnë Turitjen   mejtuese të kësaj batërd