Albert Vataj

Ardianë Pajaziti Kompozitor, dirigjent për shumë vite i korit që nuk ekziston më “Colegium Cantorum”, Gjergj Kaçinari i ka vënë vijën e kuqe gjithçkaje që ka të bëjë me muzikën. Prej vitit 2004, ai nuk i përcjell më as koncertet orkestrale, ku sipas tij, kolegët e tij e përzunë nga puna me polici. Ai nuk e ka të lejuar të hyjë në objektin e Filarmonisë Opera e Kosovës, edhe pse, aty i kanë mbetur edhe 34 këngë të vjetra korale. Kaçinari ka rrëfyer për gazetën se si e ka dashur dhe ka kontribuar për muzikën e vjetër shqiptare, duke botuar edhe librin me mbi 100 këngë të përmbledhura, sikurse që ka folur edhe për keqardhjen e tij që është dorëzuar para gjithçkaje të kësaj shoqërie, por që këtë e ka bërë, sepse siç thotë ai, nuk është Don Kishoti, që të luftojë me mullinjtë e erës Zëri: Njiheni se keni kontribuar për muzikën e vjetër qytetare, realisht sa keni punuar në këtë drejtim? Gjergj Kaçinari: Nuk ka pas shumë mundësi që të popullarizohet muzika e vjetër shqiptare,

Tomor Osmani, Flutura Çitaku, Naile Mala-Imami, dhe referues të tjerë ishin të fundit ata që me kumtesat e tyre, te shtunën, shënuan përmbylljen e edicionit të XXXI, të Seminarit Ndërkombëtarë për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare, që pat filluar më 13 të këtij muaji. Ndërkaq, ligjërat e fundit që është mbajtë në kuadër të këtij seminari ishte e studiueses nga Tirana, Dhurata Shehri, e cila ka folë për rileximet e letërsisë shqipe. Rileximit në letërsinë shqipe ajo i është qas nëpërmjet rileximit si lexim filologjik dhe rileximit dhe leximit ideologjik. “Vitet e para të shekullit 20 sollën vëmendjen nga autori tek teksti letrar, në fillim me formalistët e më pas me strukturalistët, sidomos në periudhën e parë. Sot, në shekullin 21 vëmendja e studimeve teorike mbi letërsinë e ka kapërcyer tekstin për të shkuar në skajin e fundit të skemës, tek lexuesi”, është shpreh Shehri. “Thënë me fjalë të tjera, pjesa më e madhe e letërsisë së shkruar shqiptare nuk është botuar e

Studiuesja e letërsisë, Dhurata Shehri, në kuadër të Seminarit për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare, u paraqit me ligjëratën e saj ‘Rilexime të letërsisë shqipe’, në të cil[n, midis tjerash, theksoi se rileximi i letërsisë shqipe në gegnisht duhet filluar që në shkolla. Ligjërata e fundit që u mbajt në kuadër të Seminarit Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare qe ajo e studiueses nga Tirana Dhurata Shehri, e cila foli për rileximet e letërsisë shqipe. Rileximit në letërsinë shqipe ajo iu qas përmes rileximit si lexim filologjik dhe rileximit dhe leximit ideologjik. “Vitet e para të shekullit 20 sollën vëmendjen nga autori tek teksti letrar, në fillim me formalistët e më pas me strukturalistët, sidomos në periudhën e parë. Sot, në shekullin 21 vëmendja e studimeve teorike mbi letërsinë e ka kapërcyer tekstin për të shkuar në skajin e fundit të skemës, tek lexuesi”, u shpreh Shehri. Ndërsa, duke folur për letërsinë shqipe, Shehri tha se letërsia shqipe

Lef Nosi, intelektuali, atdhetari, politikani dhe studiuesi, ka qenë edhe ruajtësi i dokumentit të Pavarësisë së Shqipërisë, rreth 100 vjet më parë. “Për të bërë të pamundur falsifikimin dhe manipulimin e tij, me rastin e 25-vjetorit të Pavarësisë, e fotografoi dhe e botoi duke ju dhuruar nga një kopje familjeve të të gjithë nënshkruesve dhe duke e shpërndarë botërisht. Ky botim që ruhet në shumë kopje në ditët tona, është i vetmi që kemi për Aktin e Pavarësisë. Kështu, sundimtarë të ndryshëm të Shqipërisë që u përpoqën të manipulonin duke shtuar si nënshkrues të afërm të tyre, dështuan”, thotë djali i mbesës së Lef Nosit, Skënderi. Nga thëniet e nipit të Lef Nosit, të ndjerit dhe të mirënjohurit doktor Stiliano Nosi, del se ky i fundit në vitin 1944, kur Lef Nosi ishte në Tiranë si regjent, me kërkesën e tij i dorëzon shoqëruesit të Lefit dokumentin e Pavarësisë që ndodhej në shtëpinë e tij në Elbasan për t’ia dërguar atij në Tiranë. Nga kujtimet e mbesës së Lefit, Adelinës dh