Albert Vataj

Nga Albert Vataj Mëngjesin e 6 majit të vitit 1999 do ta linte Prishtinën bashkë me familjen për tu kthyer kufomë në morgun e qytetit, dy ditë më vonë. Ai u vra dhe junta serbe ngulmoi që duke e faturuar këtë vrasje UÇK-së të “rivriste” politikanin dhe akademikun, dhe njiherash të baltoste luftën për liri të këtij formacioni të lindur nga vullnesa për liri e bijve të Kosovës. 14 vjet me pare, është ndarë nga jeta dhe nga krejçka përbën ambicjen e tij prej akademiku, filozofi, sociologu dhe politikani, Fehmi Agani. Nga tabloja e tmerrit që la pas barbaria e paramilitarëve serbë, vrasja e mistershme e Fehmi Aganit, mbetet kulmorja. Ai ishte i pari nga përsonalitetet e Kosovës që mbetet i vrarë. Rrethanat dhe autorët e vrasjes së akademikut dhe politikanit, Fehmi Agani, asohere u mbështollën prej një manteli të trashë misteri dhe keqinterpretimesh. Tabloja e asaj dite ngjethëse vjen nëpërmjet një kronologjie që vijon: Doktori i sociologjisë dhe njëri nga personalitetet kyqe

Nga Qamil Xhani “Çfarë dua si epitaf? Datën e lindjes, datën e vdekjes, kaq. Fjalët në epitaf janë të gjitha njëlloj. Kur i lexon, dikush mund të pyes: Kur qenkan të gjithë kaq të mirë, ku janë varrezat e të këqijve?”. Xhulio Andreoti i përgjigjej kështu, pak kohë më parë, dikujt që pyeste sesi do të donte të mbahej mend. Dikush mund të thotë se kjo përgjigje është ironike, cinike, makiavelizëm, por ka brenda saj edhe sensin e dikujt që e dinte se çfarë ishte shteti. Andreoti u ndaj nga jeta dje në moshën 94 vjeçare, pas disa komplikacioneve shëndetësore. Në datën 3 maj ai u shtrua në spital për shkak të probleme me frymëmarrjen. Për shkak të gjendjes së rëndë, familja vendosi që ta mbante në shtëpi gjatë orëve të fundit të jetës. Të flasësh për Xhulio Andreotin është njëlloj si të flasësh për Italinë. Jeta e tij është e lidhur ngushtë me republikën e vendit fqinj. Për 60 vite është njeriu që mori pjesë në momentet më të veçanta të shtetit. Historia e tij është ka dritë hijet e s

Edhe pse nuk është shteti ai që duhet të bëjë normën, shteti është ai që duhet të mbështesë ekspertët që ta bëjnë atë, thotë akademik Rexhep Ismajli. "Shqipja pas vitesh të tëra përpjekjesh, mundimesh, luftrash ndodhet sërish përpara një udhëkryqi te ri. Zhvillimet pas ndryshimeve të thella qoftë në Shqipëri, Kosovë, apo viset e tjera ku flitet shqipja e vënë edhe gjuhësinë shqiptare para detyrash të reja, sepse situata e përdorimit të shqipes në funksione publike sot është shumë e ndryshme në raport me ç'ka qenë më herët. Tani e gjithë hapësira shqipfolëse, jo vetëm brenda Ballkanit, por edhe në të gjithë botën, komunikon lirshëm dhe veprimtaritë që lidhen me gjuhën janë rritur shumë, p.sh. përkthimet, shkrimet dhe botimet. "Kjo gjë vetvetiu edhe gjuhësinë shqiptare, dhe me këtë mendoj jo vetëm gjuhësinë në Shqipëri, e cila ishte pak a shumë e rrethuar brenda kuadrit të imponuar dikur, edhe si mendje shpesh me kufizime, e kanë vënë tani në një situa

Përshtypje nga shfaqja “Amadeus” të autorit Peter Schaffer, vënë në skenë nga Teatri Kombëtar me regji të Altin Bashës. Rrallë më ka ndodhur të ndjek një shfaqje ku ndërthuren aq bukur ideja e autorit të dramës, ideja dhe koncepti regjisorial, loja homogjene dhe tejet plastike e aktorëve, varësisht karaktereve që paraqesin, por edhe më e qenësishmja – korrespondimet që ka një shfaqje sa me kontradiktat e kohës, po aq edhe universalitetin e luftës së pashpallur: talent, dije, punë, përkushtim me antipodet e tyre. Këto ka shfaqja “Amadeus” e Bashës! Çdo mendje e shëndoshë e di “fatin” e dy gjenive që përplasen në dramën “Amadeus”, i di kundërthëniet, po aq sa shkakun dhe pasojat. Në njërën anë kemi “gjeniun” Salier, sinonimin e mediokrit dhe burokratit, xhelozit dhe manierit e artificit deri në marrëzi, ndërsa përballë tij gjeniun Moxart, po, GJENIUN e artit, të muzikës, të kompozimit e virtuozin deri në përmasa hyjnore të lojës me instrumentin e krijuar nga Zo