Albert Vataj

Pyetësori i Prustit Poetja shqiptare Albana Shala konsiderohet si befasi në letrat shqipe. E njohur së pari jashtë Shqipërisë e më pas në vendin e saj, ajo është rreshtuar mes emrave të spikatur të poezisë shqipe. Jeton prej vitesh në Holandë, por “takimi” me vendlindjen është udhëtimi i saj i preferuar. Cila është ideja jote për lumturinë? Një gjendje e mrekullueshme, por shumë jetëshkurtër, që karakterizohet nga të qenit e munguar dhe nga një ndjekje për ta gjetur. Cila është frika më e madhe? Të humb miqtë e familjen. Kë person të gjallë admironi më shumë? Të gjithë ata që me punë kapin majat e profesionit të tyre, e u ndriçojnë rrugën të tjerëve. Cili është ai tipar i të tjerëve që të ngjall mëshirë? Të qenit të kufizuar mendërisht dhe fizikisht. Ekstravaganca jote më e madhe? Nuk e di. Cili është udhëtimi yt i preferuar? Nëse mendoj mjetin, atëherë do të thosha një udhëtim me biçikletë apo me anije me vela. Është një udhëtim drejt së pan

Ardian Ndreca Dy muej para se me vdekë, në janar të vitit 2007, Jean Baudrillard, filozof francez që ka reflektue thellësisht rreth postmodernitetit, ishte gati në përfundim të nji sprove që do të botohej ma vonë me titullin “Pse nuk asht zhdukë tashma gjithçka?” ( Pourquoi tout n’a-t-il pas déjà disparu ?). Bahet fjalë për persiatjet e fundit që janë ndërkaq mendimet ma të ngulituna të këtij mendimtari bashkëkohor, të cilat kanë të bajnë me gjendjen e njerzimit në epokën që jetojmë sot. Autori niset prej premisës që gjanat në momentin e realizimit të tyne zhduken si të tilla e marrin trajta tjera; së dyti, pohon ai, teknologjia e sotme tregon kufijtë gjithnji e ma të prekshëm të njeriut, i cili po ia dorzon vetveten nji bote të panjohun, artificiale në të gjitha komponentet e saj, sidomos në inteligjencen e saj. Ndryshe nga sa mendonin filozofët e arsyes së fortë, bota në të cilën ne jetojmë nuk ka nevojë për me ekzistue si e tillë falë të kundërtave. Prej He

      Marylin Monroe është shpallur femra me linja më të bukura të trupit, gati perfekte të të gjitha kohërave, duke lënë pas vajzat modern si Kelly Brook, Christina Hendriks dhe Kim Kardashian. Ajo është shpallur princesha e bukurisë femërore. Më shumë se 50 vjet pas vdekjes së saj, kjo ikonë e Hollivudit ka marrë shumicën e votave, të meshkujve dhe femrave. Dyzet për qind e të anketuarve besojnë se trupi i Marylin është më i bukuri në histori. Në anketë kanë marrë pjesë mbi dy mijë britanikë.

Vjena, një vit para shpërthimit të Luftës së Madhe, ishte një metropol i zhvilluar, ku përplaseshin të gjitha llojet e personazheve. Dhe në një periudhë të shkurtër, në të njëjtin vend qëndruan ata që u bënë armiqtë e betuar të njëri-tjetrit. Vjenë, 1913 Andy Walker, BBC Një shekull më parë, një lagje e Vjenës ishte vendbanimi i Adolf Hitlerit, Leon Trockit, Jozef Titos, Sigmund Frojdit dhe Jozef Stalinit. Në janar 1913, një njeri që në pasaportë kishte emrin Stavros Papadopoulos zbriti nga treni i Krakovit në stacionin verior të Vjenës. Me pamje të errët, ai mbante mustaqe fshatari dhe kishte me vete një valixhe të vogël druri. “Unë isha ulur në tavolinë, – shkroi burri që u takua me të, shumë vite më vonë, – kur dera u hap me një krikëllimë dhe një njeri i panjohur hyri brenda. Ai ishte i shkurtër, i dobët, me lëkurë zeshkane. Nuk pashë asgjë në sytë e tij që të interpretohej si miqësore”. Ai që shkroi këto rreshta ishte një intelektual disident rus, re

  Nga : Albert VATAJ Prej 15 nëntorit të vitit 1995 në kalendar, bashkë me të tjera data të shënume asht rëndit edhe 23 prilli, si Dita e Librit. Si çdo tjetër e përditshme, si plis që parmenda e kohës e përmbys me farën e të tashmes, kjo ditë ka xanun vendnë mbamendjen tonë si Dita e Përbotshme e Librit. Shumëkush, e unë bashkë me ta, 23 prillin u kanda me e mëtu si dita e besimit te gjanat më të shtrenjta, të dashuritë më të zjarmta, që si kurrçka tjetër munet me rrok te ne përmasën e amshimit. Kurrnji pasion nuk munet me e zhyt aq thellë e njiherash me e ngrit aq nalt shpirtin e njeriut se sa libri, i cili duke ardh me kumtin e botëve, mendjeve dhe shpirtrave si ftesë për komunikim, ai e hyjnizon toksoren e këtij njeriu dhe davarit tana të pamundunat për t’i hanun tetan qiejt për fluturimin e pasioneve eterne të tij. Skishte se qysh të përzgjidhte tharm tjetër kjo datë kushtruese vetçse trëndafilin si dakordësi pranimi në parajsën toksore të gjanave të shtr

Shtypi ka botuar sot, tregimin e panjohur të Ismail Kadaresë "Vdekja e gruas ruse". Ai u shkrua në vitin 1985 dhe i dedikohet në një farë mënyre prishjes së marrëdhënieve të Shqipërisë me Bashkimin Sovjetik. Si e përjetoi populli i thjeshtë këtë ngjarje që shkaktoi furtunë? Radhët e kësaj copëze letërsie të shkrimtarit, me një mesazh të madh për të përcjellë, i dedikohet një ruseje të martuar në Shqipëri. Ajo quhet Nina dhe varrimi i saj, na thotë shumëçka për kohët e drunjta, që rrinë në ajër si pupla, kohët kur asgjë nuk pipëtin, ndonëse një grua hyn në "një dhe" ngushtë, kilometra larg prej atij në të cilin lindi. E në fakt, ky i fundit duket se nuk do ta marrë vesh se bija që i dha jetë, s'është më në jetë! VDEKJA E GRUAS RUSE Ismail Kadare Nina F., moskovite. Martuar më 1959 me një oficer shqiptar. Pas fjalëve të dua, erdhën shëtitjet në parkun "Gorki", telefonimet nga kabinat e mbuluara me borë, dënesat s'do të më h

Si një përshpirtje për lamtumirën e tij, përpjekja për të shkëputur pasazhet më interesante nga dokumentarët e realizuar me mjeshtrin e madh është pak e vështirë, për shkak të filozofisë së mjeshtrit, e përvojës jetësore të tij. Gjithsesi është një dokumentim i rrallë, duke bërë ndoshta këto realizime filmike të mbajmë gjallë, virtualitetin e imazhit të Kodrës, dhe fjalës së tij.Takimi i parë me Kodrën u mundësia nga Stela Nura, me banim në Milano, piktore e pasionuar dhe entuziaste për njohjen me mjeshtrin e madh. Në orarin e gjimanstikës së tij duhej të prisje pak, ndërsa në mjediset e shtëpisë binin në sy mjaft piktura dhe foto të panumërta. Më Papa Vojtilën- “është mesazher i paqes” do të thoshte më vonë piktori, ndërkohë që në mur qëndronte bashkë me Sali Berishën e shumë personalitete të tjerë të vendeve të ndryshme. Ndërsa në dokumentarin e dytë, mundësinë e realizimit do ta krijonte Fatos Faslliu, kryetar i shoqatës kulturore Itali-Shqipëri, i cili ësh