Albert Vataj

Letërsia Bashkëkohore shqiptare-Poezia Gjithmonë jemi mësuar që kolegët ti shikojmë në krijime sikur janë jashtëtokësorë. Vetëm se harrojmë që kur shkruajnë, ata janë vërtetë jashtëtokësorë, por tashmë pjesë e asaj që quhet Republikë e Letrave. Në një ravgim të tillë, Albert Vataj, që prej kohësh shkruan në vetminë e tij, duke përdorur gegnishten gotike, shpreh emocionin e thellë dhe tharmin e tij të ve çantë...Pa e zgjatur dhe duke e lënë kritikën, që të merret më shumë me krijimtarinë e tij, po botojmë një analizë për krijimtarinë dhe pjesë nga poezia e tij... Nik Leshai Prosodia ose siç njihet ndryshe, shkrimja në nji e tingullit, ritmit dhe rimës, ne vëllimin poetik të Albert Vatës, “Përqafun me klithmën”, udhëheqet prej nji përdorimi mjeshtrór të gjuhës shqipe – koinime fjalësh të reja, ringjallje fjalësh te harrueme, gjânsi dhe thellësi leksike, dhe nji struktúr solide sintaksore. Ky testament i kompetencës gjuhsore të autorit i përfton poezís së tij nji tingull të

Frederik Reshpja, la pak poezi, gjithsej nje liber prej me pak se dyqind faqesh. Gjithsesi, kjo race artistesh nuk eshte shquar ndonjehere per sasi. Shtoji ketij fakti, faktin tjeter se per Fredin, drita jeshile u hap vone, kur qe bere mosperfilles ndaj disa gjerave si suksesi. Sot kam shfletuar librat e Frederik Rreshpjes, nje poet shkodran te cilin e lexoj here pas here dhe asnjehere nuk e mbyll me ndjesine se e lexova. Kam shtate libra te Frederikut. Libri i pare titullohet Rapsodi shqiptare dhe eshte botuar me 1968. Atehere poeti ishte njezetetete vjeç. Me pas vjen romani Zeri i larget i kasolles botuar me 1972 ndersa nje vit me pas, me 1973 del ne qarkullim vellimi i dyte poetik i tij Ne kete qytet. Ne vazhdim nje heshtje e gjate derisa me 1994 shfaqet me Erdhi ora te vdes perseri. Dy vjet me pas boton permbledhjen Lirika te zgjedhura, ndersa me 2004 dalin njera pas tjetres dy botime te poezive, Vetmi dhe Ne vetmi. Me 17 shkurt 2006 vdes. Miqte qe e kane das

Kjo është një intervistë e bërë nga një prej publicistëve më të mirë amerikanë të viteve ’50-’60, me ikonën e shkrimit amerikan Hemingway. Në pjesën e parë të intervistës, që po e botojmë këtë numër, shkrimtari i njohur shpjegon mënyrën sesi shkruan dhe përgatitjen e punës së tij... Nga George Plimpton* Ernest Hemingway shkruan në dhomën e gjumit të shtëpisë së tij në rrethinat e Havanës në San Francisco de Paula. Në fakt, ka një dhomë tjetër pune speciale, e gatitur enkas për të në hapësirën e një kullëze në cepin jugperëndimor të shtëpisë, por preferon të punojë në dhomën e tij të gjumit, por ngjitet në dhomën e tij në kullë, vetëm në çastet që “karakteret” e tij e marrin dhe e dërgojnë aty. Dhoma e tij e gjumit është në katin përdhes dhe lidhet direkt me dhomën kryesore të shtëpisë. Dera, që ndan hapësirën në mes tyre, mbahet paksa e hapur nga një volum i madh dhe i rëndë përshkrues i The World’s Aircraft Engine. Dhoma e gjumit është e stërmadhe, plot diell, ndërsa d