Albert Vataj

200 eksponate të piktorit Albrecht Dyrer, ekspozon muzeu kombëtar gjerman në Nyrnberg, prej datës 24 maj deri me datë 2 shtator. Ekspozita që ka kushtuar dy milionë euro mban titullin ‘Dyrer i hershëm’. Që në hyrje të ekspozitës të tërheq vëmendjen një objekt në mermer i skulptorit Salomon Beer, vepër e vitit 1882 komplet e bardhë, që prezanton Dyrer-in, artistin e parë gjerman i cili edhe i gjallë ka qenë i famshëm në të gjithë Evropën. Kjo skulpturë e ka origjinën në një vizatim që paraqet Dyrer-in në moshën 13-vjeçare me një kapelë në kokë. Ky autoportret i Dyrer-it dhe skulptura hyjnë si të themi në një dialog me njëri tjetrin dhe me atë që e vështron. Kjo ekspozitë do të paraqesë veprën e hershme të artistit deri në vitin 1505. Një pjesë e saj i kushtohet ambientit social në të cilin është rritur Dyrer, i lindur në vitin 1471. I ati i tij, me profesion argjendar dhe emigrant nga Hungaria, shumë shpejt arriti të krijojë një rrjet social. Këto ishin kontaktet prej t

Traviata e Verdit është një opera e njohur për rolin e Violetës, kurtizania me zemrën prej floriri që zgjodhi nderin mbi dashurinë që të vdesë në krahët e dashnorit të saj. Në qendër të operas është historia e kurtizanes Violeta Valery. Por Violeta ka dalë në plan të dytë në një produksion të ri të operas në Vjenë nga vetë dashnori i saj, Alfredo me interpretimin e tenorit shqiptar Saimir Pirgu. Është vetëm pjesërisht faji i Irina Lungut- sopranoja e hollë ruse që interpretoi rolin e Violetës. Zëri i saj ishte pak më shumë se i këndshëm në një festival të Vjenës, të dëgjuar natën e së mërkurës. Por kjo nuk ka qenë e mjaftueshme për një rol që është nga më kërkuesit në repertorin prej koloraturave të shumta që shkojnë deri në shkallët e larta të C-së, duke kërkuar ndryshime të shumta të ritmit dhe të lartësisë së vokalit. Violeta duhet të portretizohet nga një zë po aq multidimensional sa dhe vetë ajo, por zëri i Lungut duket sikur nuk e ka gjerësinë dhe përkulshmërinë

Në Beograd, të martën e datës 15 qershor 2010, me të shtëna revolveri, në symbyllje, u vetëvra aktori Bekim Fehmiu. Ai ishte shtatëdhjetë e katër vjeç, vite të cilat nuk janë tipike për vetëvrasje. Ishte i pari aktor i Jugosllavisë së atëhershme me reputacion ndërkombëtar. Me bukuri apoloniane dhe i talentuar si Orfeu. Ka regjistruar mbi pesëdhjetë filma, në të cilët ka luajtur rolet kryesore. Ka aktruar te “Odisea”, bashkë me Irenë Papas, tek “Dezertori” me John Huston, te Leja për të vrarë me Ava Gardner dhe Dik Bogart, te “E dashura ime Libera” me Claudia Cardinale-n, te Salon Kitty me Helmut Berger… Por gjithsesi, publiku ynë më së shumti e mban mend në rolin e Belog Bore në filmin e Aleksander Petroviçit, “Mbledhësi i puplave”, me atë skenën kur i përgjak duart e veta duke shkatërruar shishet në tryezën e kafenesë. Bekim Fehmiu ishte aktori i parë kosovar që u shkollua në gjuhën shqipe, nga shkolla fillore deri në provimin e maturës. Pas gjimnazit ai u pranua si anëtar i

Ray Bradbury, gjigant i letërsisë amerikane, që ndihmoi popullarizimin e romaneve fantastiko-shkencore, me vepra si “The Martian Chronicles”, ka vdekur në moshën 91-vjeçare. Lajmin e ka konfirmuar shtëpia botuese e tij. Gjatë karrierës, Bradbury ka publikuar më shumë se 50 vepra, duke përfshirë edhe romanin klasik për censurën e librit në shoqërinë e së ardhmes “Frahrenheit 451” dhe të tjera si “The Illustrated Man” dhe “Something Wicked This Way Comes”. “Bradbury ka vdekur qetësisht, mbrëmjen e kaluar në Los Angeles, pas një sëmundjeje të gjatë”, ka thënë një zëdhënës i shtëpisë botuese “Harper Collins”. Si shkrimtar i romaneve fantastiko-shkencore, Bradbury kishte thënë se nuk dëshironte të predikonte të ardhmen, por në njëfarë forme donte ta parandalonte atë. I tillë ishte edhe rasti i romanit “Fahrenheit 451”, i publikuar në vitin 1953, që fliste për totalitarizmin e shoqërinë antiintelektuale, ku librat e ndaluar digjeshin. Romani shtjellon një botë që mund të tingëlloj

Arkeologët kanë zbuluar rrënojat e teatrit ku janë inskenuar për herë të parë disa nga shfaqjet me tekst të William Shakespeare. Mbetjet e “Curtain Theatre”, që ishte hapur më 1577, janë gjetur prapa një kafehaneje në Shoreditch, në lindje të Londrës. Autoritetet kanë premtuar se do ta “ringjallin” këtë teatër dhe aty të inskenohen sërish shfaqje.  Arkeologët e Muzeut Arkeologjik kanë zbuluar pjesë të oborrit të teatrit dhe mureve të sallës, pas gërmimeve që kishin nisur qysh në tetor të vitit të kaluar. “Kjo është diçka fantastike që na jep pasqyrë unike për teatrot e hershme shekspiriane”, ka thënë të martën udhëheqësi i arkeologëve, Chris Thomas. Teatri “Curtian” ishte menaxhuar nga James Burbage dhe ishte shtëpia e “Shakespeare Company”. Për teatrin nuk ka fakte që nga viti 1622. Shfaqjet të cilat mendohet se janë dhënë premierë në këtë teatër përfshijnë veprat “Henry V”, “Romeo and Juliet”. “Ky është njëri nga zbulimet më me ndikim i viteve të fundit për Shakespare”