Saimir Pirgu triumfon me Traviata e Verdit në Vjenë

Traviata e Verdit është një opera e njohur për rolin e Violetës, kurtizania me zemrën prej floriri që zgjodhi nderin mbi dashurinë që të vdesë në krahët e dashnorit të saj. Në qendër të operas është historia e kurtizanes Violeta Valery. Por Violeta ka dalë në plan të dytë në një produksion të ri të operas në Vjenë nga vetë dashnori i saj, Alfredo me interpretimin e tenorit shqiptar Saimir Pirgu. Është vetëm pjesërisht faji i Irina Lungut- sopranoja e hollë ruse që interpretoi rolin e Violetës.

Zëri i saj ishte pak më shumë se i këndshëm në një festival të Vjenës, të dëgjuar natën e së mërkurës. Por kjo nuk ka qenë e mjaftueshme për një rol që është nga më kërkuesit në repertorin prej koloraturave të shumta që shkojnë deri në shkallët e larta të C-së, duke kërkuar ndryshime të shumta të ritmit dhe të lartësisë së vokalit.

Violeta duhet të portretizohet nga një zë po aq multidimensional sa dhe vetë ajo, por zëri i Lungut duket sikur nuk e ka gjerësinë dhe përkulshmërinë e duhur. Edhe pse tendenca për të shkuar në regjistrat e lartë zvogëlohet pas aktit të parë, ajo vazhdon të ketë probleme notat e larta të rastit – një shmangie nga portreti i nivelit të lartë të një vajze festash që u kthye në besnike të shpirtit të saj binjak, Alfredos, dashurisë së saj të parë dhe të vetme. Rolin e Alfredos e interpretoi tenori shqiptar, Saimir Pirgu, i cili përfaqësonte një djalosh të ri që gjeti dashurinë e tij të vërtetë tek një grua qyteti pa moral. Aktrimi i tij përfshiu: ndenja nga me pasionantet tek ato më të buta, shkatërrimin, deri në inat.

Kështu ndodhi edhe me zërin e tij. Interpretimi pasionant i Saimir Pirgut në “Dei Miei Bollenti Spiriti”- një nga ariet e Alfredos- në mënyrë të gjallërishme tregoi një burrë që mendonte për lumturinë e tij, edhe pse pritej tragjedia e ndarjes dhe më e keqja akoma. Pirgu konfirmoi në komentet në dhomat e zhveshjes para performancës se disa tenorë e kanë problem këndimin e Alfredos.

 “Ata nuk e pëlqejnë rolin, pasi nuk u pëlqen të jenë të dytët”, tha tenori shqiptar. Por Saimir Pirgu nuk ishte pas askujt të mërkurën me një interpretim që ishte i shkëlqyer, si vokalisht dhe dramatikisht. Gjithashtu, interpretim të mirë treguan dhe Gabriele Viviani si Xhorxho Germont, babai i Alfredos; Dshamilja Kaiser si Anina, shërbëtorja e Violetës; Guenther Haumer si Doufoli, rivali i Alfredos, Tomas Juhas si Gastoni dhe Krzystof Borysiewicz si D’Obigni, pjesëtarët e grupit të festës, dhe Guenes Guerle si doktori.

Nga plateja, dirigjenti Omer Meir Welber ofroi një shtrirje të gjerë muzikore nga preludet e para të buta që reflektojnë brishtësinë e personazheve në skenë, deri tek kthimi i temës së dashurisë pak para vdekjes së Violetës me të gjitha ngjyrimet e orkestralit. Gjithashtu duhen përgëzuar drejtuesit Deborah Warner dhe Xheremi Herbert, përgjegjës për skenën. Pamjet e tyre, duke përfshirë dhe një pyll që ndërronte ngjyrën sipas stinëve, krijuan një mbrëmje vërtet të kënaqshme, pa kërcënuar kalimin në plan të dytë të asaj që opera ka qëllim: muzikën. /The Associated Press/