Ças prarimi



Na ndodh shpesh ta gjejmë veten teksa përkundet në prehrin e një prarimi kllapitës. Një puhizë e hollë trishtimi spërkat kumtin tonë (si të këtij qenushi). Thellë në ne përzihen çastet e potershme, e në sipërfaqe nxjerrim një trajt të paformë pikllimi, që shpërndahet kuturu në boshin e vështrimeve të fikuna. Nevoja për tu ndalur bëhet po kaq e ngutshme sa dhe gjetja e motivit për tu hedhur në krahët e një vërshimi të ri. Melankolia duket se e sfumon pamjen, por e vërteta mëton se kjo gjëndje ngulmon për me e kjartësu gjithnjë e ma shumë, duke u përpjek me e davarit mjegullën e dendur që na rrethon. 


Comments

Popular posts from this blog

PROTAGORA: Njeriu është masë e të gjitha gjërave

Kush është Frederik Shopen

OGUST KONTI: Për të krijuar shoqërinë e re çdo fantazi e vjetër duhej të lihej mënjanë, qoftë kjo e Zotit opo e dogmave metafizike, për barazinë apo sovranitetin e popujve