Kuvendim me një mik për “kujtesën historike”
Nga Albert Vataj
Dakordësohem, parimisht me krejtçka orendis në këtë kuvendim
fort të randsishëm dhe njiherash t’përshkuem ligsht prej tollovishë mediatike, retorikash
jargavitëse, e valëvimash marramendëse flamujsh dhe zemëratash.
Spariherë, fort i veçanti mik, duhet me ba me dije dhe me
kjartësu do shumë gjana mbi produktin, “kujtesë historike”, masandej me marrë në
konsideratë, se s’andejmi apo tjetërkund “stuket” ajo hajmali e së keqes që s’na
len me rend përpara.
Historia, ajo e situn shkel e shko dhe e mrujtun në
mbamendjen dhe trajtesa qejfmbetësish dhe inatçorësh, trajtuar nëpër periodikët
dhe broshurat e asokohëshme, molepsun prej anësishë politike, dasishë fetare
dhe krahinore...
... historia, ajo e gatuar në kuzhinën e diktaturës së Enver
Hoxhës.
Apo kjo e mbramja, histori që ka pranu në trajtimet e saj
turlilloj qëmtuesish hakmarrës, “korigjuesish” të hatërmbetjeve doktrinare dhe
ideologjike, turravrapjesh dhe trurrjedhurish, të telendisurish dhe mercenarësh
sendërtues.
Pa lan mas doret atë historinë që nuk kena mujt, dhe me pak
gjas kena me i’a dalë me e shkru, apo rishkru sot tekstet, kur do burra me mend
nuk po i pyet kush “as për kalë e as për balosh”, por ata që zghidhin punë janë
ndoca të tjerë, matrapazë, sahanlëpirës dhe puthadorës të atyne që janë dhe që
vijnë në pushtet, të cilët i kanë dalë për zot kësaj pune si shumë të tjerave.
Kur të kjartësohet krejtkjo, masandej ulena e kuvendosjme për
mbamendje historike, pengje e tjetërçfarë.
“E ka marrë ferra uratën”, miku im, e kësisoj na mbetet me
shpresu në mrekulli. Kjo vlen vetëm për ata që janë bestyt, të tjerët, tuj e
pranu realitetin kanë me guxu me e rishiku vendvendosjen e me mujt me majt
vedin t’papërlym në këtë kohë trandjesh e tollovimash.
Comments
Post a Comment