Aleksandri i Madh, oferta e refuzuar e një sundimtari dhe përballja epike me Darin e Persisë

* Përpara betejës së Arbelës (beteja e Arbelës 331 p.e.s. qytet i Asirisë së lashtë, ku Aleksandri mundi Darin e III të Persisë), Dari i bëri të ditur Aleksandrit se, po të pranonte miqësinë me të, do t’i dhuronte gjysmën e mbretërisë së tij.

Aleksandri e pyeti tregtarin Parmenion, që e mori vesh ofertën, se çfarë mendonte:

- Në qoftë se unë do të isha Aleksandër, do të pranoja - tha Parmenioni. - Edhe unë, - tha Aleksandri, - do të pranoja, në qoftë se do të isha Parmenion. Po unë jam mbret, nuk jam tregtar.

* Dari kishte mbledhur gjithë ushtrinë e tij pranë qytetit Arbela. Natën para betejës, Aleksandri bëri gjumë të thellë dhe në mëngjes gjeneralët mezi e zgjuan. Ndërkohë trupat persiane po afroheshin në kampin maqedonas.

-Po si është e mundur, - i thanë, - që t’i të flesh kaq i shkujdesur?

-Sepse më qetësoi shumë mbreti Dar, duke mbledhur të gjithë trupat e tij vetëm në një pikë. Kështu vetëm me një betejë mund t’i shkatërroj krejt atë.

* Gjenerali Polisperkonte e këshilloi Aleksandrin ta sulmonte Darin gjatë natës, sepse kështu do ta gjente në befasi dhe do ta shkatërronte lehtë.

- Nuk e kam zakon që t’i vjedh fitoret natën si hajdutët, - tha Aleksandri.