Si katandiset fama e shkrimtarit sipas Honore de BALZAK
- Po
lavdinë, - tha një ndër bashkëbiseduesit, - lavdinë nuk e përmendët fare.
-
Lavdia? - u përgjigj Balzaku, - ta dini si katandiset lavdia e një letrari dhe
filloi të rrëfente:
Një
herë kur ndodhesha në Rusi, nisi të rrefente shkrimtari madh, isha i ftuar në
një sallon. Në çastin e hyrjes një zonjë po shërbente çajin dhe kishte në dorë
një tabaka me filxhanë. Porsa shërbëtori përmendi emrin tim, zonja thirri:
“Zoti Balzak” dhe lëshoi për tokë tabakanë me gjithë filxhanët, nga emocioni.
* Balzaku punonte intensivisht. Mesatarisht
ai shkruante, rishkruante, korrigjonte më shumë se se dhjetë orë në ditë. Një
herë shkon për ta takuar Rosini, i cili duke e njohur mirë jetën që bënte
romancieri i shquar francez, i tha mjeshtrit:
- Si mund t’i qëndroni kësaj lloj jete, duke
punuar kësisoj për vite të tëra. Edhe unë, vazhdoi Rosini, kam punuar në një
periudhë të jetës sime, por pas pesëdhjetë ditë pune ngulmuese bëhesha gati si
i vdekur.
- Oh, - u përpigj Balzaku, - unë nuk shoh
mundësi tjetër për të pushuar veçse në varr. Sidoqoftë puna është mund i
këndshëm, apo jo?!.
Comments
Post a Comment