Psalm per shpirtin e lenduar te nje Sizifi

NE MUNDSH

RUDYARD KIPLING

Ne mundsh te ruash arsyen,kur bota humbet fillin

E fajin ty ta hedh-dhe vetes ti besosh

Sa here tek ti dyshojne e s'te perfillin,

Por dhe gjykimet drejt ti gjykosh.

Ne mundsh te rrish ne pritje,nga pritja pa u lodhur,

A kur t'urrejne urrejtje mos t'ushqesh

Me thjeshtesi me to pa rene ndesh...

Ne mundsh te mendosh,porjo si rob enderrimesh

Dhe ti trajtosh njelloj e pa dallim,

ngadhnjim e shpartallim-burim mashtrimesh .....

Ne durofsh dot qe theniet e tua te drejta

Ne kurthe per trutharet,kopuket ti kthejne

Ti shohesh te thyera gjerat me te shtrenjta

E prape ti ndertosh me vegla qe nuk vlejne.

Ne mundsh fitoret qe ke korrur ti flijosh,

Si ne kumar,ne nje te vetme loje.

Te rrezikosh,te humbesh e prape t'ja fillosh

dhe humbjen kurre te mos e zesh ne goje.

Ne i detyrofsh dot muskul,nerva,puls e zemer

Te te sherbejne dhe kur gjithçka duket e kote

E te qendrosh dhe kur s'ke asgje perveç vullnetit

Qe veç nje fjale-Qendro-gjithnje te thote.....

Ne mundsh te flasesh me maskarenj,por nderin tend ta ruash,

a t'ecesh perkrah mbretit,pa krenari qe te verbon....

Ne se armiku apo miku s'te bejne dot te vuash

dhe gjithkend e çmon,veç sa meriton...

Ne mundsh ti mbushesh ti minutat me te renda

me vepra qe peshojne

Dije dhe mos kij asnje dyshim

E jotja do te jete Bota me çka brenda

Dhe NJERI do jesh, o biri im!