Manjola Nallbani:Emrin e mirë apo jo, vendit ia japin njerëzit

Ilda Lumani

Të punuarit me të rinj (studentët) të jep ndjesinë e rinisë së vazhdueshme. Por ndoshta në rastin konkret kjo është thjesht diçka e zakonshme, një koincidencë e rastit, që nuk është aspak tregues. E themi këtë, pasi artistja e mirënjohur Manjola Nallbani jo thjesht ndihet e tillë, por shfaqet si e tillë, në formë të shkëlqyer fizike përherë, e veshur gjithmonë me shije dhe në trend me kohën, e mbi të gjitha ka një energji që do ta kishte zili kushdo. Përsos përkushtimit familjar, impenjimit në universitet, kërkesave për koncerteve gjithmonë jashtë vendit; - dy të fundit ishin në Kanada, Manjola vjen në këtë prag vere me dy këngë të reja: njëra kushtuar Shqipërisë me rastin e 100-vjetorit të Pavarësisë dhe tjetra qytetit ku ajo u lind dhe jeton, Tiranës. Mirënjohëse ndaj gjithçkaje që i ka dhënë ky vend dhe veçanërisht publiku, i cili di t’i klasifikojë më mirë se kushdo vlerat, këngëtarja, (një ndër të vetmet që interpreton në tre gjini të muzikës: të lehtë, klasike dhe popullore), tregon në këtë intervistë për “Summer Time”, ndjesitë që i fal ky moment pune, sadisfaksionin që ka marrë përmes koncerteve ndër shqiptarë, si edhe marrëdhënien që ajo ka me vendin e saj. Të gjitha këto, le t’i zbulojmë së bashku!

Manjola, për gjithë artistët prag vera është koha e të rejave muzikore. Ju si e keni konsideruar këtë periudhë?

Së pari më uroni që kaloi dimri (qesh). Nuk e dua fare as të ftohtin dhe as atë gjendjen që ndjejmë në atë stinë. Po të më pyesnin në atë kohë si je; nuk e pëlqej fare, po dashuroj ditët kur fillon të vijë pranvera e vera. Ndihem me energji në fakt jo pse kështu e di biznesi i muzikës, por kam tjetër frymëzim në këtë periudhë për të krijuar. Mënyra më ideale për të kaluar ditët e ngrohta në fakt do të ishte në det me pushime, me udhëtime dhe pastaj në fund me ndonjë çikë punë (qesh)! Në këtë prag vere kam realizuar dy këngë të reja, që do të jenë pjesë e albumit të ri, për të cilin po punoj.

I keni kushtuar një këngë 100-vjetorit të Pavarësisë. Mendoni se këngët patriotike janë më shumë se kurrë tendencë në këtë jubile për çdo artist?

Të bëja një këngë për Shqipërinë ka qenë një dëshirë e ime e hershme, por që ndoshta rastësisht apo simbolikisht u realizua tani. Jam shumë mirënjohëse për këtë krijim të tre artistëve të shkëlqyer shqiptarë: kompozitorit Prof. Zef Çoba, poetit Gjokë Beci dhe kompozitorit Adrian Hila, për orkestracionin e këngës. Gjithsesi, është normale që në këtë jubile, të ketë krijimtari të re kushtuar Shqipërisë apo 100-vjetorit të Pavarësisë dhe e rëndësishme është që nga të gjitha këto krijime, në mos të gjitha, disa do të jenë me vlera për t’ju shtuar fondit të muzikës shqiptare.

Keni menduar për mënyrën e promovimit të saj, do të jetë një klip, apo do të prezantohet në koncertet kushtuar këtij rasti?

Besoj që do ta promovojë shumë shpejt në një nga programet televizivë që ndiqen më shumë nga publiku dhe pastaj, natyrisht, nëse do të pëlqehet, do të jetë edhe pjesë e koncerteve që do të organizohen në këtë përvjetor, ose mund të jetë edhe përmes një klipi.

Ju vetë sa krenare jeni për Shqipërinë?

Unë besoj që çdo njeri i kësaj bote duhet të ndjehet ose jo krenar për atë çfarë ai përfaqëson, për vlerat e tij dhe çfarë bën ai për t’i përsosur këto vlera dhe për t’i vënë ato në shërbim të njerëzve të tij apo vendit. Nuk di nëse do të kishte gojë Shqipëria, a do të ndihej krenare për ne?! Ne kemi një vend të mrekullueshëm, por, emrin e mirë apo jo, vendit ia japin njerëzit. Unë besoj, pavarësisht të shkuarës sonë të vështirë, si brezi ynë, ashtu edhe fëmijët që ne po rrisim, po e ndryshojnë dhe do ta ndryshojnë për mirë këtë vend. Ne kemi një ndjeshmëri të veçantë në këtë drejtim, për shumë arsye. Unë jam ndier dhe do të ndihem krenare që jam shqiptare në çdo çast të jetës dhe mbi të gjitha ndihem mirënjohëse për çdo gjë që më ka dhënë të jetuarit në vendin tim. Ashtu sikurse nuk e di si do të mund të kishte qenë jeta në një vend tjetër…?!

Prej më shumë se dy dekadave keni dhënë shpirtin tuaj artistik për këtë vend, a ju është shpërblyer investimi? A keni marrë sadisfaksionin e merituar?

Para shumë vitesh ka pasur ndonjë moment ku jam ndjerë e zhgënjyer dhe kam menduar se për profesionin tonë ndoshta nuk duhej më diploma. Por ka kohë që gjërat kanë ndryshuar për mirë. Shpirtërisht, jam ndjerë shumë e vlerësuar brenda dhe jashtë vendit nga publiku, si gjatë koncerteve ashtu edhe në jetën e përditshme. Koncertet jashtë Shqipërisë janë ato që sjellin edhe shpërblimin financiar. Ndërsa, këtu duket sikur arti jo vetëm s’duhet shpërblyer si çdo profesion tjetër, por më shumë të duhet të investosh për një këngë të re, ose dalje në skenë, se sa të fitosh.

Gjithashtu, një këngë e re do të jetë kushtuar Tiranës. Çfarë sillni ju të re me këtë këngë, duke pasur parasysh që edhe artistë të tjerë kanë realizuar këngë me këtë motiv?

Kënga e Tiranës është gjithashtu një krijim i kompozitorit dhe këngëtarit të shquar Luan Zhegu, me tekst të një prej poetëve më të mirë shqiptarë, Jorgo Papingji, dhe orkestrim të muzikantit të talentuar Saimir Çili. Ishte një dëshirë e imja që të plotësoja një amanet të babait tim, që t’i kushtoja një këngë qytetit më të dashur për të dhe për mua. Tirana është sofra e madhe, e cila ka pritur me bujari gjithë shqiptarët. Natyrisht që do të bëhen këngë, jo vetëm për Tiranën, por janë bërë dhe do të bëhen këngë për dashurinë, për nënën, për vendin. Çdo artist dhe krijues sjell një emocion dhe një formë ndryshe interpretimi.

Ju jeni ndër të vetmet artiste me repertor të lehtë, klasik dhe popullor. A mund të tregoheni e sinqertë se cilin prej tyre ju keni më për zemër?

Unë edhe në Universitetin e Arteve ku jap, mësim i mësoj studentëve të tria gjinitë e muzikës. Dikur kur isha studente pëlqeja më shumë muzikën klasike, sot vërtet më pëlqejnë të tria njësoj.

Pak ditë më parë keni qenë në një koncert në Kanada. Cilat janë mbresat që do të ndanit me ne?

Po, e vërtetë, isha në Kanada, në dy koncerte për shqiptarët që jetojnë në Toronto dhe Montreal. Pas mbarimit të këngëve, publiku ngrihej në këmbë, ose këndonim bashkë dhe vërtet kishte momente që unë isha më e emocionuar se ata dhe ti e kupton se sa e bekuar je që ke një profesion të tillë, që ju jep njerëzve emocion të mirë dhe po atë lloj emocioni dhe dashurie ti e merr nga ata.

A ndryshon publiku që gjetët atje me atë çfarë takoni shpesh në koncertet në Europë, a Amerikë?

Në Amerikë, Kanada apo Australi publiku shqiptar është pak më entuziast se në Europë, sepse largësia i bën ata që të jenë më të përmalluar për çdo gjë që ju kujton, apo ju sjell pak Shqipëri.

Ju shohim gjithmonë në formë, sa për qind është dhuratë nga natyra dhe sa për qind kontribuon Manjola vetë për këtë look perfekt?

Nuk kam dëshirë të them po të njëjtat gjëra, por përveç geneve të mira tregoj edhe kujdes për veten. Natyrisht këtë besoj do të bëja edhe pa qenë artiste! Që e vogël shihja me admirim ato femra që kishin kujdes për pamjen e jashtme dhe jo vetëm.

Mjaft komente në rrjetet sociale ju cilësojnë si Jennifer Lopez shqiptar. Komenti juaj për këtë epitet?

Në fakt është artistja që më pëlqen më tepër, kemi të njëjtën moshë, të njëjtën shenjë horoskopi, por shumë i bukur për të qenë i vërtetë krahasimi!